Poniżej znajdują się mistrzowie, których miałem przyjemność osobiście spotkać i których cenię.
Michaił Moisiejewicz Botwinnik, ros. Михаил Моисеевич Ботвинник (ur. 17 sierpnia 1911 w Kuokkali [dziś Riepino] w pobliżu Sankt Petersburga, zm. 5 maja 1995 w Moskwie) – rosyjski szachista, arcymistrz, wieloletni mistrz świata w szachach.
Już jako czternastoletni młodzieniec Botwinnik zyskał rozgłos w świecie szachów, wygrywając w symultanie z ówczesnym mistrzem świata Jose Raulem Capablanką. Zapewne ta partia miała znaczący wpływ na rozwój jego talentu. W 1931 roku po raz pierwszy zwyciężył w indywidualnych mistrzostwach ZSRR. Po tytuł mistrza Związku Radzieckiego sięgał jeszcze pięciokrotnie, w latach 1933, 1939, 1941, 1945 i 1952.
W wieku 24 lat Botwinnik walczył jak równy z równym z czołowymi szachistami świata, zajmując wysokie miejsca w najbardziej prestiżowych turniejach tamtych lat. W 1935 roku wygrał razem z Salomonem Flohrem turniej w Moskwie, w pokonanym polu zostawiając m.in. Emanuela Laskera i Capablankę. Rok później podzielił z Capablanką pierwsze miejsce w turnieju w Nottingham, w 1938 roku zajął dzielone trzecie miejsce w prestiżowym turnieju AVRO.
więcej na stronie Wikipedii.
Anatolij Karpow, ros. Анатолий Евгеньевич Карпов (ur. 23 maja 1951 w miejscowości Złatoust w ZSRR, dzisiejsza Rosja) – wybitny rosyjski szachista, dwunasty mistrz świata w latach 1975 - 1985.
Karpow poznał szachy w wieku czterech lat. Pierwszy jego duży sukces na arenie międzynarodowej to zdobycie tytułu mistrza świata juniorów w 1969 roku, za które to osiągnięcie otrzymał w następnym roku tytuł arcymistrza.
W 1973 roku przystąpił do rozgrywek o mistrzostwo świata, dzieląc pierwsze miejsce w turnieju międzystrefowym w Leningradzie. Ten cykl rozgrywek miał wyłonić przeciwnika ówczesnego mistrza świata, Roberta Fischera. W ćwierćfinałowym meczu pretendentów w 1974 roku w Moskwie pokonał Lwa Poługajewskiego, by w półfinale zmierzyć się z byłym mistrzem świata Borysem Spasskim. Przed meczem Karpow przewidywał przegraną ze Spasskim, zapowiadając swoje zwycięstwo dopiero w następnym cyklu mistrzostw. Mecz rozegrany w Leningradzie zakończył się zwycięstwem Karpowa, mimo porażki w pierwszej partii. W meczu finałowym w Moskwie Karpow minimalnie pokonał Wiktora Korcznoja. Oba spotkania były pełne walki, obfitowały w ważne z teoretycznego punktu widzenia partie.
więcej na stronie Wikipedii.
Maja Cziburdanidze (ur. 17 stycznia 1961 w Kutaisi) – gruzińska szachistka, szósta mistrzyni świata w szachach.
Cziburdanidze nauczyła się grać w szachy w wieku ośmiu lat. Była pierwszą kobietą, która zyskała sławę wybitnie utalentowanego szachowo dziecka. W wieku trzynastu lat zadebiutowała w turnieju międzynarodowym w Braszowie, zajmując pierwsze miejsce. Zaledwie cztery lata zajęła jej droga od debiutu do tytułu mistrza świata. W 1975 roku zwyciężyła w turnieju w Tbilisi, w roku następnym przystąpiła do rozgrywek o mistrzostwo świata. Zajęła drugie miejsce w turnieju międzystrefowym w Tbilisi, po czym w meczach pretendentek pokonała renomowane przeciwniczki: Nanę Aleksandriję, Jelenę Achmyłowską, Ałłę Kusznir i awansowała do meczu o mistrzostwo świata z dzierżącą tytuł od szesnastu lat Noną Gaprindaszwili. Mecz, rozegrany w 1978 roku w Tbilisi, zakończył się przekonującym zwycięstwem (+4 -2 =9) siedemnastoletniej Cziburdanidze, która została najmłodszą w historii mistrzynią świata.
Gaprindaszwili oddała tytuł w godne ręce. Cziburdanidze podtrzymała dominację Gruzinek w szachowej elicie i przez następne trzynaście lat była niepokonaną mistrzynią świata. W tym czasie czterokrotnie obroniła tytuł, głównie przed swymi rodaczkami. W 1981 roku w Tbilisi zremisowała z Naną Aleksandriją (+4 -4 =8) i zgodnie z przepisami Międzynarodowej Federacji Szachowej FIDE zachowała tytuł. W następnych cyklach rozgrywek wygrała z Iriną Lewitiną (+5 -2 =6, Wołgograd, 1984), Jeleną Achmyłowską (+4 -1 =9, Sofia, 1986) i Naną Joseliani (+3 -2 =11, Tel Awiw, 1988).
więcej na stronie Wikipedii
Nona Gaprindaszwili (ur. 3 maja 1941 w Zugdidi) – gruzińska szachistka, piąta mistrzyni świata w szachach.
W 1961 roku w wieku dwudziestu lat Gaprindaszwili efektownie zadebiutowała w turnieju pretendentek do meczu o mistrzostwo świata kobiet, zdobywając 13 punktów z 16 (+10 -0 =6). Rok później w Moskwie zdeklasowała Elizawietę Bykową w meczu o tytuł mistrzyni świata (+7 -0 =4). Przez następne szesnaście lat była niekwestionowaną królową szachów. W kolejnych cyklach rozgrywek obroniła tytuł, trzykrotnie wygrywając z najgroźniejszą rywalką, Ałłą Kusznir: w 1965 roku w Rydze, w 1969 roku w Tbilisi i Moskwie oraz w 1972 roku ponownie w Rydze. W 1975 roku w Tbilisi pokonała swoją rodaczkę Nanę Aleksandriję 81/2 - 31/2.
Dominacja Nony Gaprindaszwili w kobiecych szachach spowodowała gwałtowny wzrost popularności szachów w Gruzji i zaowocowała całą plejadą znakomitych szachistek z tego kraju. Najbardziej utalentowaną z nich była Maja Cziburdanidze, która w wieku siedemnastu lat zdołała przedrzeć się przez sito eliminacji i przystąpić do meczu z Gaprindaszwili. W 1978 roku w Tbilisi dotychczasowa mistrzyni musiała oddać swój tytuł po emocjonującym i wyrównanym meczu, przegranym w stosunku 61/2 - 81/2. Po utracie tytułu Gaprindaszwili przez wiele lat uczestniczyła w rozgrywkach o mistrzostwo świata (dwukrotnie w meczach pretendentek, w 1980 i 1983 roku i trzykrotnie w turniejach pretendentek, w 1988, 1990 i 1992 roku), nigdy jednak nie zdołała się zakwalifikować do decydującego meczu z panującą mistrzynią. W 2001 roku w Moskwie została wyeliminowana w I rundzie przez Martę Zielińską na mistrzostwach świata rozgrywanych systemem pucharowym.
więcej na stronie Wikipedii
Michaił Tal, ros. Михаил Нехемьевич Таль (ur. 9 listopada 1936 w Rydze, zm. 28 czerwca 1992 w Moskwie) – wybitny łotewski szachista, ósmy mistrz świata w szachach.
Nazywany często "Czarodziejem z Rygi" znany był z bardzo błyskotliwej gry i biegłości w taktycznych uderzeniach. Swojemu naturalnemu talentowi zawdzięczał zdobycie tytułu mistrza świata w wieku 24 lat. Był najmłodszym mistrzem świata z dotychczasowych, dopiero Garri Kasparow pobił jego rekord, sięgając po tytuł mając 22 lata.
Swój intuicyjny sposób gry Tal z powodzeniem przeciwstawiał pozycyjnemu stylowi opartemu na rzetelnym teoretycznym przygotowaniu, reprezentowanemu przez współczesnych mu arcymistrzów. Jego grę Wasilij Smysłow określił jako "sztuczki i nic więcej", jednak Tal wygrywał z najlepszymi. Swoimi niespodziewanymi poświęceniami doprowadzał do niewiarygodnie skomplikowanych pozycji, stwarzając przeciwnikom problemy nie do rozwiązania podczas partii. Nawet jeśli w późniejszych głębokich analizach okazywało się, że poświęcenie nie było poprawne, to jednak jego zdumiewające koncepcje budziły uznanie, a brawura często była nagradzana aplauzem kibiców. Był ulubieńcem publiczności.
więcej na stronie Wikipedii.
Tigran Petrosjan, ros. Тигран Вартанович Петросян (ur. 17 czerwca 1929 w Tbilisi, zm. 13 sierpnia 1984 w Moskwie) – ormiański szachista reprezentujący ZSRR, dziewiąty mistrz świata w szachach.
Petrosjan rozpoczął szachową edukację stosunkowo późno. Jako trzynastolatek rozpoczął regularny trening szachowy, głównie oparty na ideach Arona Nimzowitscha, co ukształtowało jego późniejszy styl gry. Pierwszym sukcesem było zdobycie mistrzostwa Związku Radzieckiego juniorów w 1946 roku. Przez następne szesnaście lat powoli, acz regularnie awansował w szachowej hierarchii, by w 1963 roku sięgnąć po najbardziej wartościowy tytuł. Systematycznie poprawiał swoją pozycję w pierwszych startach w bardzo silnie obsadzonych finałach indywidualnych mistrzostw ZSRR. Rok 1949 przyniósł mu szesnaste miejsce, następny - dwunaste, w 1951 awansował już do ścisłej czołówki, zajmując dzielone z Jefimem Gellerem drugie miejsce za Paulem Keresem, a przed takimi koryfeuszami szachów jak Michaił Botwinnik, Dawid Bronstein i Wasilij Smysłow. Ten wynik otworzył mu drogę do turnieju międzystrefowego, drugiego szczebla rozgrywek o mistrzostw świata.
więcej na stronie Wikipedii.
