7 Mistrz Świata w szachach
1957 - 1958
Wasilij Smysłow, ros. Василий Васильевич Смыслов (ur. 24 marca 1921 w Moskwie, zm. 27 marca 2010 tamże – rosyjski szachista, arcymistrz, mistrz świata w szachach w latach 1957–1958.
Życiorys
Wasilij Smysłow, 1972
Wasilij Smysłow, 1972
Smysłow poświęcił się szachom po tym, jak w 1950 roku jako śpiewak operowy (baryton) nieskutecznie starał się o przyjęcie do moskiewskiego teatru Bolszoj. W późniejszych latach dawał recitale podczas turniejów szachowych, często przy akompaniamencie swojego przyjaciela, pianisty i arcymistrza Marka Tajmanowa.
Już w 1948 roku Smysłow był bliski zdobycia tytułu mistrza świata. Odbył się wówczas turniej z udziałem pięciu szachistów, który miał wyłonić kolejnego (po zmarłym dwa lata wcześniej Aleksandrze Alechinie) mistrza świata. Smysłow zajął w tym turnieju II miejsce, tytuł zdobył zwycięzca – Michaił Botwinnik. Z nowym mistrzem świata Smysłow spotykał się w meczach o tytuł trzykrotnie. W 1954 roku, po wygraniu serii turniejów kwalifikacyjnych, Smysłow zremisował z Botwinnikiem, co według obowiązującego regulaminu było jednoznaczne z obroną tytułu przez Botwinnika. W kolejnym meczu w 1957 roku Smysłow pokonał mistrza świata i odebrał mu tytuł, ale na krótko. Rok później Botwinnik zwyciężył w meczu rewanżowym.
W późniejszych latach Smysłow brał udział w turniejach kwalifikacyjnych, ale nie udało mu się już awansować do meczu o mistrzostwo świata. Najbliższy tego celu był w 1983 roku, gdy mistrzem świata był Anatolij Karpow. W 1982 zajął II miejsce w turnieju międzystrefowym w Las Palmas, następnie w meczach pretendentów pokonał Roberta Hübnera i Zoltána Ribli, ale w finałowym meczu przegrał z późniejszym mistrzem świata Garrim Kasparowem 8½ – 4½.
W 1991 r. Smysłow wygrał pierwsze mistrzostwa świata seniorów. W 1997 r. wystąpił w Groningen w pierwszych mistrzostwach świata rozegranych systemem pucharowym, odpadając w I rundzie po porażce z Aleksandrem Morozewiczem. W 2001 r. uczestniczył w rozegranym w Amsterdamie meczu Weterani kontra Amazonki, w którym drużyna słynnych szachistów starszego pokolenia spotkała się z drużyną czołowych szachistek świata. Od tego czasu nie grywał w turniejach klasyfikowanych do szachowego rankingu ELO.
Według systemu Chessmetrics, najwyższy ranking osiągnął we wrześniu 1956 r., z wynikiem 2800 punktów zajmował wówczas 1. miejsce na świecie. Na liście rankingowej FIDE najwyżej sklasyfikowany był 1 lipca 1971 r., z wynikiem 2620 punktów dzielił wówczas 9-10. miejsce (wspólnie z Michaiłem Talem).
Za swoje zasługi odznaczony został m.in. orderem Lenina. Zmarł w wieku 89 lat z powodu niewydolności krążenia.
